Empatik, şiddetsiz ve bağlanma-odaklı bir ebeveynlik hali olan Attachment Parenting (AP) her ailede farklı tecrübe edilebilir. AP’ye meyleden kimi anne-baba, doğum şekli nasıl olursa olsun bebeği doğar doğmaz ten teması sağlayarak, kimisi ergonomik bir taşıyıcıda olan bebeği ile yakın mesafede olarak bağını destekler. Kimi anne işyerinde sütünü sağarak ve evdeki sınırlı vaktinde bebeğini saatten bağımsız emzirerek, kimisi aynı odada (anne, baba, bebek) birarada uyuyarak, kimisi de bebeğinden ayrı bir odada uyusa dahi gün boyunca bağını farklı şekillerde -örneğin, bebeğiyle etkileşimli, dokunuş içeren oyunlar oynayarak, göz teması ile ve an’da olarak, destekler (Onaran, 2017). AP’de farklı farklı açılardan da olsa baktığımız yön budur: “Şefkatle ve güvenli sınırlar ile yetişen empatik çocuklar, takım hissi ile hareket eden eşler ve sağlıklı bir özgüven ile vakti gelince bağımsızlaşan, şiddetsiz bireyler.”
Sezgilerinizle güçlenen bu doğal ebeveynlik hali, bilgi ile desteklendiği sürece, size ve ailenize özel, şahsınıza münhasır bir varolma sahası tanır: biricik bir saha. İşte bu saha, yani ebeveynliğimizi yaşama şekillerimiz farklı olsa da, AP, şiddetsizlik ve bağ arayışımız paydasında bizleri biraraya getirir.
Peki, “AP ne DEĞİLDİR?”
– Attachment Parenting (AP), herhangi bir uzmanı, doktrini körü körüne takip etmek değildir.
– AP, “Mutlaka şu yaşa kadar emzirmelisiniz, bu yaşa kadar da aynı odada uyumalısınız” tarzı kuralcı bir yaklaşım değildir. AP, doğası itibariyle şablon dışı bir sezgiselliği vurgular.
– AP, çocuğunuzu kendinize bağımlı yapmak veya “helikopter ebeveynlik” de denen, bağımsızlaşma sinyalleri gönderen çocuğunuza izin vermeme hali değildir.
– AP, annenin kendini eve hapsetmesi, annelik kimliği dışındaki tüm rollerini beklemeye alması değildir.
– AP, sınırsızlık, rutinsizlik, çocuğu “şımartmak”, çocuğun her istediğine “Evet” demek kesinlikle değildir.
– AP, ebeveynin çocuğuyla her dakika oynaması değildir.
– AP, mükemmeliyetcilik arayışı veya “tembellik” hiç değildir.
– AP, eşini başka bir odaya yollamak da değildir.
AP kalp ve beynin örtüştüğü sezgisel bir ebeveynliktir ve kurallar yerine yolgösterici sekiz adet prensip vardır. Bu prensiplerden istediğini uygulamak, istemediğini uygulamamak veya aile şartlarına uyarlamak tamamen anne ve babaya kalmıştır. Örneğin, bu prensiplerden “Dengede olma” maddesi, özellikle ülkemizde toplumsal cinsiyet eşitliği açısından belki de en önemli yapıtaşlarındandır çünkü babaların da en az anneler kadar çocuklarının yetişmesinde ve eşlerarası iletişimin korunmasındaki değerli rolüne dikkat çeker.
ATTACHMENT PARENTING PRENSİPLERİ NELERDİR?
Uluslararası Attachment Parenting Kurumu API’ın tanımladığı ve Attachment Parenting’i destekleyen yolgösterici sekiz yapıtaşı prensip şunlardır:
Yukarıdaki yolgösterici prensiplerin hepsinin temelinde, insani bağ kurma ve bu sayede bağımsız ve şefkatli nesiller yetiştirme amacı bulunur. Her aile, elbette yukarıdaki her prensibi uygulamak mecburiyetinde değildir, bebeğinizin güvenliğine zarar vermemek koşulu ile bu prensipleri ailenizin koşullarına uyarlamak en önemlisidir.
Özetle, adına ister AP diyelim, ister demeyelim, bu şablon dışı ebeveynlik halinde, bağ kurma, sadece annenin omuzlarında bir külfet veya hedef olarak değil, anne-baba-bebek/çocuk arasında bir uyumlanma, eşitleyici bir denge arayışı ve içsesimizi duyma yolu ile sunulur.
Bağ, nihayetinde, HER şeydir…
Aslıhan Onaran
Kurucu-Lider, Uluslararası Doğal Ebeveynlik Türkiye Platformu/ Founder, Attachment Parenting International, API Turkey
Kaynak: http://www.dronaran.com/dogal-ebeveynlik-attachment-parenting-prensipleri/